04-09-2015

Jeetje, alweer 4 dagen in Malawi. De tijd vliegt voorbij..
Het is hier tussen de 25 en 30 graden, héérlijk!
Oké, ik moet dus nu al omschakelen, wat heb ik allemaal meegemaakt in deze 4 dagen. Ik kan er nu al een boek over schrijven

De avonturen begonnen al op het vliegveld….. Koffers te zwaar, inchecken met de koffers lukte niet en het eten kwam te laat waardoor we moesten rennen naar de gate (we hadden nog 10 minuten).
Uiteindelijk zaten we bezweet maar wel relaxed/ voldaan in het vliegtuig. Op naar Malawi. Tussenstop in Nairobi en van Nairobi naar Lilongwe, Malawi. Aankomst in Afrika, wat denk, voel en vooral, wat ruik ik? Dit is dus Afrika. Dit kan niet op papier omschreven worden. Voordat we onze koffers konden ophalen moesten nog eerst even door de ebola test. Gelukkig, ik mocht doorlopen.
Janneke stond ons op te wachten en heeft ons naar het Doingoood huis gebracht. We hebben een rondleiding gehad en de andere vrijwilligers ontmoet. De rest van de dag lekker gerelaxt.

De volgende dag citytour met onze huishoudster, wat trouwens een ongelofelijk lieve vrouw is. Samen met Ellen en Yara op naar de stad. Heenreis met de tuktuk, ideaal vervoersmiddel hier in Malawi. Na een kleine rondleiding door de stad gingen we op naar de markt, een belevenis op zich. Iedereen groet je: Hello mzungu/ azungu (blanke/blanken)
Het is wel even wennen hier want je wordt continu aangesproken door iedereen. Iedereen maakt een praatje en toont interesse in je.
De terugreis… ja, ja een minibusje. Het rijden met de minibus blijf ik mij over verbazen. Een mini bus kan je vergelijken met een VW busje. In Nederland zitten hierin 9 mensen al krap maar in Malawi passen er maar liefst 22 in. Je zit tussen de locals, iedereen tegen elkaar aangeplakt en er word van alles meegenomen. Nog zo iets bijzonders is dat de busjes pas vertrekken als er minimaal 20 mensen in zitten. Het tempo ligt hier ‘pang’onopanga’ono (langzaam, langzaam). This is Malawi
Laatste stukje naar huis met de fietstaxi. Nee, geen fietstaxi zoals wij die in Nederland kennen. Je zit letterlijk bij een local achterop de fiets. Handige tip, check even de remmen voordat je opstapt (Ellen..).

Gisteren hebben we even op het project gekeken en zijn we langs het nursing council gegaan om ons te registreren. Strenge tante achter het bureau waardoor ik ontzettend zenuwachtig werd, maar yes papieren zijn goedgekeurd en ik kan aan de slag! Vrijdag starten in het ziekenhuis!
Nog even langs House of Joy want daar gaat Ellen vrijdag starten. Ik ben gisteren echt smoorverliefd geworden, verliefd op alle kleine baby’s. Zó ontzettend lief en klein.. Ik weet wel zeker dat ik hier nog een keer terugkom!

Vandaag was het dan zo ver, voor het eerst alleen op pad in Malawi. Ik denk dat ik voortaan alleen ga reizen. Ik werd behandeld als een koningin, kreeg kortingen bij de minibusjes en mocht overal voorin zitten. 2 keer om mijn nummer gevraagd en huwelijksaanzoeken vliegen om je oren. Het beste antwoord in een minibusje is eigenlijk gewoon: no, I’m married.
Aangekomen bij het ziekenhuis werd ik ontvangen door Jacob, hoofdverpleegkundige. Na een praatje en wat uitleg riep hij er een verpleegkundige bij zodat zij mij een rondleiding kon geven. De verpleegkundige vertelde dat ze het maar een rare vraag vond want zij had daar helemaal geen tijd voor. Uiteindelijk heeft iemand van de administratie mij gebracht op de afdeling waar ik de eerste dagen/ weken ga werken. De vrouwenafdeling, op de afdeling lagen in totaal 8 patiënten waarvan er 3 naar huis toe gingen. Je kan dus al begrijpen dat het werktempo zéér laag ligt. Vandaag voelde het alsof ik twee linkerhanden had. Er was weinig tot niets te doen en de verpleegkundige sprak slecht Engels. Engels/ Chichewa praten is nog best lastig in een lokaal ziekenhuis. De patiënten praten allemaal Chichewa waardoor communiceren moeilijk is aangezien ik alleen nog maar kan vragen hoe het gaat. Dit weekend leren dus…

’s Middags kreeg ik van een Amerikaanse mevrouw een rondleiding door het ziekenhuis. Toch fijn om even met een blanke te lopen. Het ziekenhuis bestaat uit verschillende departments, afdelingen. De kinderafdeling is leeg. Op de mannenafdeling liggen 3 patiënten en op de vrouwenafdeling 5. Om 16.00 uur was mijn dag afgelopen en is het gelijk weekend! Na een lange terugreis (weer als koningin) ben ik net voor het donker thuis.

Zaterdag en zondag tijd om te relaxen bij het zwembad!

Spreek jullie snel!

Tionana