De afgelopen 4 maanden zijn voorbij gevlogen. Woensdag is het zo ver dat ik weer een stap zet op de Nederlandse bodem.
Waar moet ik beginnen met vertellen? Ik heb zoveel gezien, geproefd, meegemaakt en gevoeld.

Als ik terugkijk naar de minibus was ik elke dag weer, 4 maanden lang verbaast. Onderhandelen over de prijs, hopen dat je op de goede plek word afgezet en het belangrijkste, dat je veilig aankomt. Elke dag viel mijn mond weer open omdat de politie omgekocht wordt.

Verbazing, hoe groot de verschillen tussen arm en rijk zijn.
Verbazing, wanneer je muziek uit het nieuwe stadion hoort maar de rest van de stad zonder stroom zit.
Verbazing, wat er aan dieren meegenomen kan worden op een fiets.

Afschuw wanneer ik een kind zag zoeken op haar blote voeten tussen het vuilnis.
Afschuw wanneer ik op outreach was en zag hoe er geleefd werd in de buitenwijken van Lilongwe

Verwondering wanneer je al die krachtige mensen ziet
Verwondering hoe positief de mensen hier zijn
Verwondering om de vriendelijkheid van de mensen in dit land

Frustratie, als ze zich weer eens niet aan de tijd hielden
Frustratie, omdat er zoveel armoede en ellende is in dit land

Verdriet, wanneer ik de armoede zag
Verdriet, omdat de maisoogst mislukt is en er veel honger zal gaan zijn

Dankbaar, wanneer ik een glimlach zag bij een kind
Dankbaar, dat ik de kinderen liefde heb kunnen geven
Dankbaar, tijdens alle gezellige avonden en weekenden in het Doingoood huis
Dankbaar, als ik besef hoe goed ik het heb

Ik ben dankbaar voor de mooie tijd die ik de afgelopen 4 maanden heb gehad.

Malawi, wat was je mooi

Malawi, wat heb ik mij blijven verbazen, elke dag weer

Malawi, wat heb ik van jou genoten

Malawi, wat heb je mij een andere kijk op de wereld gegeven

Heel veel liefs en tot in Nederland!